یک هواپیمای بدون سرنشین (پهباد) با الهام گرفتن از ساختار بدنی یکی از سریعترین پرندگان جهان به نام بادخورک (Swift)در استرالیا ساخته شد گروهی از مهندسان هوافضا در سراسر دنیا در طراحی و ساخت این پهباد مشارکت داشته‌اند مهندسانی از استرالیا، سنگاپور، چین و تایوان عضو گروه طراحی این پهباد بودند و در نهایت توانستند این هواپیمای ۲۶ گرمی را بسازند. این پهباد می‌تواند مانوورهایی مختلفی پروازی، از جمله؛ توقف در آسمان، ترمز کردن در مسیر را مثل دقیقاً یک بادخورک انجام بدهد. نتایج این پژوهش در ماه جولای سال جاری منتشر شد. توانایی‌های خاص این پهباد آن را بسیار انعطاف‌پذیرتر، امن تر و کم سر و صدا تر از هواپیماهای بدون سرنشین فعلی میکند که اغلب از نوع کواد کوپتر یا هلیکوپتر چهار پروانه‌ای هستند. این پهبادهای بسیار سبک می‌توانند در محیط‌های شلوغ و در نزدیکی انسان پرواز کند و در ارتفاع بسیار کم، خود را ثابت نگه دارند. آنها در صورت لزوم می‌توانند خیلی سریع ترمز کنند و بدین ترتیب از برخورد با دیگر اشیا و موانع جلوگیری کنند.
همه این جنبه‌ها چیزی است که هواپیماهای کوادکوپتر از آن بی‌بهره هستند پژوهشگر دانشگاه ملی سنگاپور گفت: که پهبادهایی که با الهام گرفتن از موجودات زنده ساخته می‌شوند می‌توانند با موفقیت‌های محیطی متفاوت مورد استفاده قرار بگیرند، استفاده‌های نقشه‌برداری از این ابزارها خیلی بعید است اما می‌توان از آنها برای کار‌های نوآوری مثل باربری مزارع عمودی در فضاهای بسته استفاده کرد بدون اینکه آسیبی به ساختار متراکم گیاهان وارد بشود.
ساخت یک پهباد پیشرفته در استرالیا
پهبادهای با بال ثابت می‌توانند ماموریت‌هایی با‌برد زیاد را انجام بدهند اما مشکل آنها در چگونگی فرود آنها است معمولاً می‌شود راهی برای حل مشکل پیدا کرد اما اینکار معمولاً محدودیت‌هایی برای این نوع مأموریت‌ها ایجاد میکند. پهبادهای کوادکوپتر هم توان کافی برای انجام گستره کاملی از ماموریت‌ها را ندارند اما پهبادهای جدید بال‌هایی دارند که مجهز به باله یا فلپ هستند این جزء که در هواپیماهای سرنشین‌دار همیشه وجود دارد کمک میکند که هواپیما بتواند با سرعتی پایین‌تر همچنان به طور عمدی پرواز کند و در مواقع لازم مثل یک ترمز عمل کند.
این پهبادها می‌تواند خیلی سریع از حالت‌های پروازی تهاجمی مثل شیرجه، به حالت‌های پروازی نرم مثل فرود تغییر حالت بدهند پهباد طراحی شده توسط این گروه پژوهشی ابداع فوق‌العاده مهندسی است. اما این فناوری هنوز برای رسیدن به بازدهی مثل بالهای پرواز پرندگانی که از آنها الهام گرفته است راه درازی را در پیش دارد. از آنجایی که پرندگان و حشرات عضلات بسیار زیاد و کنترل فوق‌العاده‌ای روی جنبه های مختلف کنترل کننده پروازشان دارند، به اعتقاد پژوهشگران این پهباد جدید تنها توانسته است تا حدود ۱۰ درصد از این قابلیت ها را شبیه سازی کند.